زنبور عسل

     ۵ نژاد معروف از گونه زنبور عسل معمولی یا اروپایی (Apis mellifera)
تاریخ: دی ۱۴, ۱۳۹۵در: آموزش زنبوردارینظر بدهید
5 نژاد معروف از گونه زنبور عسل معمولی یا اروپایی (Apis mellifera)Reviewed by فروشگاه اینترنتی عسل طبیعی on Jan 3Rating: 4.0
در این مقاله به معرفی و بررسی ۵ نژاد معروف از گونه زنبور عسل معمولی یا اروپایی (Apis mellifera) که شهرت جهانی دارند، می پردازیم. در مقاله قبلی درباره کلیت این نژاد ها مطالبی منتشر کردیم و در این مقاله، ریز نکات مهم درباره این نوع نژاد ها را معرفی می کنیم :

۱- زنبور عسل سیاه (Apis mellifera mellifera)
نژاد زنبور عسل سیاه اصالتا مربوط به اروپای جنوبی است ولی فعلا در فرانسه و سوئیس و هلند و بلژیک و تا حدی هم در انگلستان وجود دارد. این نوع زنبورها درشت و سیاه رنگ می باشند و درازای زبان آن ها کوتاه یعنی ۵/۷ تا ۶/۴ میلی متر است. در نتیجه نمی توانند از شهد شبدر قرمز استفاده کنند.

در فصل بهار ، رشد جمعیت این نژاد کند می باشد، ولی در پایان فصل تابستان و اوایل زمستان، کلنی به بالاترین حد رشد خود می رسد که در آن زمان دیگر گلی وجود ندارد (عیب دیگر این نژاد)، متاسفانه این نژاد به بیماری های زنبور و نیز پروانه موم خار بسیار حساس است. تنها مزیت آن ها این است که شرایط سخت زمستان را به خوبی تحمل می کنند که آن هم توام با خوردن غذای زیاد است.

۲- زنبور عسل ایتالیایی یا زنبور عسل طلایی (Apis mellifera Ligustica)
نژاد های معروف زنبور عسل

وطن اصلی زنبور عسل ایتالیایی شبه جزیره ایتالیا است.این نوع زنبور عسل از نظر اندام و هیکل کمی کوچک تر از زنبور عسل سیاه می باشد. و رنگ آن معمولا زرد مایل به قهوه ای است که این رنگ علت اصلی رنگ موهای بدن، به خصوص در نرهاست . به همین دلیل آن را زنبور عسل طلایی نیز می نامند. طول زبان در این نژاد نسبتا بلند است (۶/۳ تا ۶/۶ میلی متر) .

این نژاد دارای خصوصیات خوب رفتاری از جمله آرام بودن، تمایل کم به بچه دادن، تولید اندک بره موم، عسل آوری و رشد سریع کلنی در اوایل بهار است و از طرفی زمستان های سرد را تحمل نمی کند و زمستان گذرانی این نژاد همراه با مصرف مقدار زیادی غذا است. این زنبور دارای حس غارتگری بالایی می باشد و قدرت جهت یابی بسیار پایینی دارد، به نحوی که گاهی ممکن است به طور اشتباهی به کندوهای مجاور برود.

۳-زنبور عسل کارنیولان (Apis mellifera carnica)
عمده پراکندگی این زنبوران در قسمت جنوبی کوه های آلپ و شمال بالکان و دره دانوب، یعنی، کشورهای اتریش، مجارستان، آلمان، رومانی و بلغارستان می باشد. از نظر ظاهری، این نژاد شبیه به زنبوران نژاد ایتالیایی می باشد. رنگ بدن آن ها خاکستری مایل به قهوه ای است و موهای کوتاه و پر پشتی دارند. طول زبان این زنبورها ۶/۴ تا ۶/۸ میلی متر است. این نزاد دارای خصوصیات مطلوبی است که بیشتر زنبورداران را به پرورش آن تشویق می کند.

یکی از مهم ترین ویژگی های این نوع زنبور عسل آرام بودن آن می باشد که شاید بتوان گفت آرام ترین نوع در بین تمام زنبور ها می باشد، همچنین این نوع زنبور عسل نسبت به دیگر گونه ها نیاز کمتری به تغذیه دارد، به نحوی که می توانند فصل زمستان را با مصرف کمترین غذایی سپری کنند و در بهار به محض باز شدن اولین گل ها فعالیت خود را آغاز کنند و به بیشترین رشد جمعیت برسند و از شکوفه های درختان میوه مقادیر قابل توجه ای شهد جمع آوری کنند.

این زنبورها معمولا کم بچه می دهند، غارت نمی کنند، بسیار کم از بره موم استفاده می کنند، با هر نوع آب و هوای خوب خود را تطبیق می دهند، عسل فراوان تولید می کنند، قدرت جهت یابی خوبی دارند و نسبت به بیماری های زنبور عسل مقاوم هستند.

۴-زنبور عسل قفقازی (Apis mellifera caucasica)
5 نژاد معروف از گونه زنبور عسل معمولی یا اروپایی

این زنبور عسل که وطن اصلی اش به کوه های قفقاز بر میگردد دارای رنگ بدن خاکستری روشن می باشد. طول زبان این نژاد از سایر نژاد ها بلندتر است و حدود ۷/۲ میلی متر می باشد . این زنبورها آرام هستند و تقریبا کمتر از دیگر گونه ها نیش می زنند.

در این نژاد، تا اواسط تابستان جمعیت کُلُنی از راه تولید مثل به بیشترین تعداد می رسد ویژگی مطلوب این زنبور، تمایل اندک آن به بچه دادن است، اما با ساخت مقدار زیادی به موم سبب چسبیدن قاب ها به یکدیگر و به کندو می شود که این خصوصیت نامطلوب، کار با آن را مشکل می کند. زنبورهای قفقازی به بیماری “نوزما” حساس اند و به همین دلیل از زمستان گذرانی برخوردار نیستند. ضمن اینکه مصرف غذای آن ها در این فصل زیاد است.

۵- زنبور عسل ایرانی ( Apis mellifera meda persica)
وطن اصلی این نژاد زنبور عسل، ایران می باشد. از نظر شکل ظاهری سه حلقه ابتدایی شکم این زنبور سیاه رنگ و باقی حلقه ها زرد متمایل به قهوه ای می باشد. این نوع نژاد در بین کتب آموزش زنبورداری به زنبور نیش زن معروف است. این در حالی است که غریزه نیش زنی این زنبور در حد تعادل و معمولی می باشد. (البته می توان بررسی این ادعا را به عنوان یک کار تحقیقاتی قلمداد کرد. بد نیست یادآوری شود که کارهای تحقیقاتی به ویژه اصلاح نژاد بر روی زنبور ایرانی انجام نشده یا قابل ذکر نبوده که رها کردن این زنبور بومی ارزشمند به حال خود و بها ندادن به اصلاح نژاد آن، نژاد زنبور ایرانی را در معرض انقراض قرار داده است).

از نظر مصرف غذایی، زنبور عسل ایرانی بسیار قانع تر از دیگر نژاد ها می باشد و مصرف غذای دستی آن در زمستان بسیار اندک است. همچنین بره موم زیادی مصرف می کند ولی در مقایسه با نژاد قفقازی، از این نظر نیز مطلوب تر است. زنبور نژاد ایرانی، در مناطق سردسیر، سرمای زمستان را به خوبی تحمل می کند. رشد جمعیت این زنبور در بهار خوب است و تا خرداد ماه به بیشترین شمار خود می رسد. از ویژگی های نامطلوب نژاد ایرانی می توان به تمایل زیاد به غارتگری و تولید زیاد بجه اشاره کرد.

  

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: